Ένα περιοδικό γεννιέται...
Fast track back... στο 1984, στον Κ.Κ., και όχι στον Orwell, στους διαχρονικούς 4Τροχούς, στο τεύχος 169 και στη σελίδα 8. Διαβάζω στο Εν Λευκώ τι συνέβαινε στη χώρα. Μπρος-πίσω, καρότο-μαστίγιο, στάσιμη η μουσειακή Ελλάδα της Ακρόπολης. Το 1984 ήταν το αυτοκίνητο, σήμερα είναι το σπίτι, το σκάφος, η αποθήκη, ο χώρος στάθμευσης, η πιλοτή, αν βγάζει ή δε βγάζει έτοιμα παγάκια το ψυγείο, η ασφάλιση, η σύνταξη, η αμοιβή, οι θησαυροί που συγκεντρώσαμε εμείς οι διεφθαρμένοι πολίτες κλέβοντας ο ένας τον άλλο στο γενικευμένο σύστημα κλοπής του πολίτη από την εξουσία. Διαβάστε πόσο επίκαιρο είναι, και νιώστε ευχάριστα. Γιατί έτσι νιώθει ο αναγνώστης. Τριάντα χρόνια νεότερος, ζώντας σήμερα την τότε καθημερινότητα. Γράφει ο Κ.Κ. τον Οκτώβριο του 1984.«Τι συνέβη, λοιπόν, το μήνα που πέρασε;
Απλώς... Η Δευτέρα Παρουσία. Έκπληκτοι οι πολίτες πληροφορήθηκαν ότι ειδικές ομάδες... διώξεως λαθρεμπορίου επέδραμαν εναντίον ενόχων και αθώων, άρπαξαν κλειδιά, κατάσχεσαν αυτοκίνητα, κατατρομοκράτησαν πάνω από 300.000 Έλληνες επαγγελματίες επειδή είχαν... πίσω κάθισμα στο “φορτηγάκι” τους...
Η συλλογιστική;
Απλοϊκή και αβασάνιστη, απροβλημάτιστη και επικίνδυνη, όπως είναι πάντα η συλλογιστική όσων δεν έχουν έλθει ΠΟΤΕ σε επαφή με τη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα...
Είπαν οι γραφειοκράτες: Αφού τοποθέτησαν πίσω κάθισμα στα Πόνι και στα Αμίκο, στα Φάρμα και στα Σουζούκι, στα Χιουντάι και στα Νισάν, στα Μιτσουμπίσι (και στα όποια τέλος πάντων φορτηγάκια αγόρασαν οι άνθρωποι για να κάνουν τη δουλειά τους), τότε τα μετέβαλαν σε... επιβατικά, τσακίστε τους, κατηγορήστε τους, διασύρετέ τους, σπιλώστε τους, για να ικανοποιηθεί το “δημόσιο αίσθημα”.
Γιατί;
Γιατί, σύμφωνα με τη συλλογιστική των γραφειοκρατών, οι μπετατζήδες και οι φαναρτζήδες, οι κλειδαράδες και οι φουρνάρηδες, οι λιθογράφοι και οι τσιγκογράφοι, οι μελισσοκόμοι και οι υδραυλικοί, οι ηλεκτρολόγοι και οι μηχανικοί και οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που αγόρασαν ένα καταραμένο επαγγελματικό αυτοκίνητο για να κάνουν το πρωί τη δουλειά τους και το βράδυ να μεταφέρουν τις οικογένειές τους είναι “λαθρέμποροι” και “λεφτάδες”, και πρέπει να ριχτούν στην πυρά των ξεχειλωμένων, συμπλεγματικών “ρεπορτάζ” των εφημερίδων.
“Πολυτελή καθίσματα, H.F. (οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό) και... ραδιόφωνα...” είχαν, λέει, τα επαγγελματικά που κατασχέθηκαν. Τι λέτε, μωρέ; Είχαν και ραδιόφωνα; Έκαναν τέτοιο έγκλημα οι άνθρωποι; Έβαλαν, λοιπόν, δίπλα-δίπλα τα μαμούθ των επωνύμων με τα τζιπάκια των δεκάδων χιλιάδων ανωνύμων και έκοψαν όλα τα κεφάλια.
Έτσι... Με μια αποφασιστική, ξεκάρφωτη, υπερβολική πράξη...
Μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά. Στο “ρεπορτάζ” που παρακολουθήσαμε στην τηλεόραση είδαμε τα “χόντσο” και τα “μπρόνκο”, τα “τσερόκι” και τα “μπλέηζερ” και δίπλα τους τα... σουζούκι και τα φάρμα, τα πόνι και τα αμίκο.
Έχοντας λύσει όλα τα σοβαρά και κρίσιμα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες του, το Κράτος-Τιμωρός στράφηκε στα... πίσω καθίσματα και εξάντλησε την αυστηρότητά του στις πλάτες των επαγγελματιών.»
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Διοικητική εξέλιξη καμία, και σε κανέναν τομέα. Επειδή η πολιτική στην Ελλάδα, τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες, εξαντλείται στα λόγια, τώρα το ρίξαμε και στα «κουφά»: Oι εξουσιαστές αυτοαποκαλούνται αντιεξουσιαστές και ζητούν και την ψήφο μας για να ασκήσουν εξουσία ή εξουσιαστικά πειράματα για τα οποία πάντα πληρώνουν οι πολίτες. Εχθές το βράδυ ονειρεύτηκα και γέλασα σχεδόν ευτυχισμένη όταν στ’ όνειρό μου άκουγα τα αποτελέσματα των εκλογών του Νοεμβρίου του 2010. Ψήφισαν, λέει, μόνο εκείνοι που είχαν βάλει υποψηφιότητα!
Τα πάντα ρει ακόμα και στην Ελλάδα. Αργά, πολύ αργά, αλλά, πού θα πάει, θα κυλήσει και το δικό μας πολιτικό ποτάμι._ Σ. Κ.
ΥΓ 1: Μην ξεχνάμε: Η ψήφος δεν είναι υποχρεωτική, είναι ανταποδοτική. Δηλαδή... με ψήφισες; Καλά να πάθεις. Έτσι συμβαίνει τουλάχιστον μέχρι τώρα, και δε δείχνει ότι θα συμβεί τίποτα διαφορετικό. Ονόματα όπως Παπανδρέου ο Γ΄, Πάγκαλος, Σαμαράς, Μπακογιάννη κτλ. μπορεί να άλλαξαν (λίγο), αλλά λένε το ίδιο πράγμα. Ιδεολογίες δεν υπάρχουν πια. Μόνο ιδεολογήματα.
ΥΓ 2: Σκέφτομαι να... σκοτώσω τη μητέρα μου ή να την αφήσω να πεθάνει με βάση τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην Ελλάδα την τρίτη χιλιετία. Δεν έχει φαρμακευτική περίθαλψη, έχει μειωμένη σύνταξη, και για όποιον θέλει ο Α.Μ.Κ.Α. της είναι...